Op grond van bevindingen van het Sociale Isolatie onderzoek onder ouderen met een migratie achtergrond is er een follow-up is gedaan door Pharos in samenwerking met Radboud partners. Het onderzoek richt zich op het stijgende aantal ouderen met een Turkse migratieachtergrond in West-Europese landen en de survey data illustreert dat een overgrote meerderheid van de Turkse diaspora de voorkeur heeft om in Turkije te worden begraven. Kan in deze behoefte worden verzien in deze coronatijden? En wat gebeurt er wanneer dit niet lukt?
Volgens Islamitische gebruiken moeten moslims binnen 24 uur begraven worden op een plek die eeuwig grafrecht kent. Veel Turkse moslims van de eerste generatie in Nederland willen in Turkije begraven worden, maar jongere generaties lijken hier wat anders in te staan. Het aantal beschikbare islamitische begraafplaatsen neemt in Nederland dan ook toe. De reisbeperkingen door het coronavirus stonden voor velen de vervulling van hun laatste wens in de weg. Tegelijkertijd zwengelde corona het gesprek binnen Turkse gezinnen en gemeenschappen aan over de laatste rustplaats.
De bevindingen van het onderzoek zijn gepubliceerd in het artikel Begravenis zonder berusting?, gepubliceerd in de december editie van het Sociologie Magazine en geschreven door Nella Geurts, Ayse Guveli, Carolien Smits en Niels Spierings. Om het artikel aan te vragen kunt u contact opnemen met Carolien Smits.
